„Mój przyjaciel bocian”

Data: 11-07-2014
gniazdo w Kamienicy Szlacheckiej fot. M. Rekowska grafika
Gołubie  fot. M. Rekowska grafika
fot. archiwum ZK i W w Gołubiu grafika
gniazdo w Gołubiu fot. M. Rekowska grafika
fot. archiwum ZK i W w Klukowej Hucie grafika
„Mój przyjaciel bocian” grafika
„Mój przyjaciel bocian” grafika

W związku z odbywającym się w 2014 roku VII Międzynarodowym Liczeniem Gniazd Bociana Białego OEE zorganizował warsztaty „Mój przyjaciel bocian”. Projektem zostały objęte wszystkie szkoły z terenu Gminy Stężyca, w poszczególnych miejscowościach przeprowadzono terenowe warsztaty przy gniazdach.

Bocian biały (Ciconia ciconia) jest symbolem polskiej wsi. Ludzie zazwyczaj mają doń bardzo dobre nastawienie, a nawet wręcz stwarzają dogodne miejsca, by skłonić go do osiedlenia się na ich posesji. Jego przylot z zimowiska oznacza, że wiosna zagościła u nas na dobre. Mimo tego, że gatunek jest powszechnie rozpoznawalny i gniazduje w większości polskich wsi, wiedza na jego temat jest niewystarczająca. Dlatego Ośrodek Edukacji Ekologicznej postanowił przybliżyć biologię tego gatunku. Dzieci poznały biotop bociana. Obalono mit związany z żabą jako głównym składnikiem diety i zaznaczono, iż najchętniej bociany zjadają gryzonie, ryby, płazy, gady, owady i mięczaki (zwłaszcza ślimaki). Ogromnym zaskoczeniem była informacja na temat wagi bocianiego gniazda, które na początku waży ok. 60 kg, a w kolejnych latach na skutek dobudowywania potrafi osiągnąć wagę ponad 250 kg. Aby zobrazować wagę gniazda prowadzący poprosił dzieci o ustawienie się w dziesięcioosobowe grupy. Podczas wykonywania plakatów przez młodszych uczestników zauważono, że noga bociana jest źle narysowana: miejsce, które wydaje nam się „bocianim kolanem” w rzeczywistości jest jego piętą – zgina się w tę samą stronę, co pięta ludzka. Kolejną zaskakującą informacją okazała się liczba bocianów rodzących się w Polsce — ok. 20% światowej populacji. Podkreślono fakt, że największym zagrożeniem dla bocianów jest utrata żerowisk (głównie łąk i pastwisk), przekazano też informacje jakie zagrożenia płyną z obecności plastikowych sznurków, których bociany używają do budowy gniazd. Okazuje się, że młode osobniki zaplątują się w sznurki, na skutek czego zostają „kalekami” przez całe życie (odnotowano przypadki obcięcia kończyn), albo uwięzione w ogóle nie opuszczają gniazda, co skazuje je na śmierć. Dzieci dowiedziały się również, kto jeszcze może mieszkać w gnieździe bociana. Niestety bardzo często pisklęta lokatorów (wróbel Passer domesticus, czy mazurek Passer montanus) są pokarmem dla bociana.

Głównym celem zajęć było uzmysłowienie dzieciom wartości jakie niesie z sobą obecność bocianiego gniazda i możliwości obserwacji ornitologicznych. Podczas warsztatów zorganizowano konkursy ze zdobytej wiedzy. Zajęcia cieszyły się tak ogromnym zainteresowaniem, że postanowiono powtórzyć je w przyszłym roku. Dodatkową bardzo cenną informacją, którą uzyskaliśmy od uczestników były informacje na temat lokalizacji „bocianich gniazd”, najwięcej informacji uzyskaliśmy od uczniów z ZK i W w Kamienicy Szlacheckiej, którzy podali 8 stanowisk znajdujących się w Kamienicy Szlacheckiej i jej okolicach.

Zajęcia dofinansował Wojewódzki Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Gdańsku.